CHP gölgesindeki site bayrağı açtı… Kılıçdaroğlu’na ağır kelamlar

CHP’li Ali Haydar Fırat’ın sahibi olduğu Politikyol haber sitesi müelliflerinden Soli Özel bugünkü köşesinde CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’na yüklendi.

Soli Özel önümüzdeki seçimler için tartışılması gereken bahsin aday olabilir mi tartışmalarından evvel Kemal Kılıçdaroğlu’nun makamı hak edip etmediğinin olması gerektiğini tabir etti.

Soli Özel’in “Kemal Beyin Adaylığı” başlıklı yazısı şöyle:

“Bartın’daki kaza denemeyecek ve denmemesi gereken, Sayıştay raporuna bakınca da bahtla filan teması olmayan iş cinayeti bu ülkedeki, devletin kimi ögelerinin çabalarına karşın süregelen devletsizliğin, insafsızlığın ve vicdansızlığın bir yeni tezahürüydü. Daha evvelki maden facialarında alınan tavırları, yargı süreçlerini de bilince son faciaya verilen yansılarda ve kullanılan lisanda devletin ve onu yönetmekten sorumlu olanların madenlerde çalışanlara hangi gözle baktıkları, onların hayatına ne ölçüde paha verdikleri bir sefer daha anlaşılıyordu. Soma’da en çarpıcı biçimde görüldüğü üzere protesto etmeleri halinde vatan hainliğiyle de suçlanabilecek insanlardı maden emekçileri. Hayatını kaybedenler ışık içinde yatsınlar, hala göçük altında kalanlar da inşallah bir an evvel kurtarılırlar. Bu vesileyle Ümit Kıvanç’ın her vakit geçerli kalacak “16 ton” belgeselini de bir kere daha anımsatmak isterim. https://vimeo.com/541540338.

Bugün asıl tartışmak istediğim bahis aslında Kemal Kılıçdaroğlu’nun anlamsız bulduğum, anlamsızdan öte zamanlaması açısından feci, içeriği açısından sıkıntılı, yapılış stili açısından da yanlış bulduğum ABD seyahatinin akabinde onun muhtemel Cumhurbaşkanı adaylığı.

“SORUMSUZLUK OLARAK GÖRÜYORUM”

Sonda söylenecek olanı başta söyleyeyim. Kemal Kılıçdaroğlu’nun önümüzdeki seçimlerde Cumhurbaşkanı olmasını yanlış, daha da ötesi ziyadesiyle riskli ve bu seçimlerin varoluşsal niteliğine uymayan bir sorumsuzluk olarak görüyorum. Kemal Bey’in Alevi olması benim açımdan onun bir diğer vakitte düşünülebilecek adaylığının en olumlu tarafı sayılabilirdi. Giderek Sünnileşen ve laik olduğu tezindeki bir ülkede onun Cumhurbaşkanlığının, şayet kederimiz sırf kimlik sıkıntıları olsaydı, sembolik açıdan kıymet biçilmez bir kıymet taşıyacağını düşünüyorum.

Ne var ki bu seçimlerdeki kederimiz ve tartışmamız gereken şey -oy alabilir mi alamaz mı tartışmalarına hiç girmeden- Kemal beyin bu makamı hak edip etmediği ya da en azından bu makama ulaşabilmek için gerekli niteliklere sahip olup olmadığı. Kendisinin efendi, yeterli, yumuşak, anlayışlı, namuslu bir kişi olması seçim kampanyasını sürdürebilmek ve seçimi kazanmak için kâfi sayılamayacağı üzere bunun üzerinden bir siyasi tartışma yapmaya kalkmak bugünün Türkiye’si açısından bana nazaran anlamsızdır. Siyasi tarihimizin muhtemelen en namuslu siyasetçisi olan Bülent Ecevit’in başbakanlık periyotları bu ülkede yolsuzlukların alıp başını gittiği, ülkenin de hakikat dürüst yönetilemediği periyotlar olmuştur.

“PARAŞÜTLE İNDİĞİ GENEL BAŞKANLIK…”

Asıl bakılması gereken Kemal Bey’in bir bakıma paraşütle indiği genel başkanlık makamına oturduktan sonra yaşananlar, partisinin siyasi kimliğine ne katkılar yaptığı ya da yapmadığı, bugünkü büyük gayrete girerken partisine bir şevk, güç, “rant toplama sırası bize geldi” dışında bir iktidar hırsı zerkedip edemediğidir. Güçlü ve sert geçecek bir çaba için, partinin o çabanın gerektirdiği azme sahip olup olmadığı, “geliyor gelmekte olan” rehavetinin dışına çıkıp çıkamayacağı, bir örgüt olarak inandığı bir pahanın, uğruna her şeyi göze alabileceği bir “dava”sının bulunup bulunmadığı bugünkü ortamda asıl sorulması gereken sorulardır.

Bunlara CHP’nin kendi içinde her hususta canla başla çalışan, bir kısmını şahsen tanıdığım pek çok kişiyi tenzih ederek öteki sorular da ekleyebilirim. CHP bir parti olarak dünyanın bugünkü haliyle ilgili 21. Yüzyıla uygun değerlendirmeler yapabilen, dünyaya söyleyecek kelamı olan, milletlerarası sistemde son 20 yıldır üst üste gelen krizlerin yol açtığı kabuk değişikliğinin niteliğini kavramakla kalmayıp özümseyebilmiş bir parti midir? CHP oligarklarının hakikaten bu türlü bir kaygısı var mıdır? Yoksa şayet, neden yoktur? Türkiye için bir gelecek tasavvuru olmayan şahıslar neden hala partide köşebaşlarını tutmaktadır?

CHP’nin üst üste yaşadığı ve kendisini destekleyenlere yaşattığı hayal kırıklıklarının, dijital sistemin iflası faciasının, Ankara’da kazanılmış bir belediye başkanlığı seçiminin çalınmasına seyirci kalınmasının, iki kere beğensek de beğenmesek de Cumhurbaşkanı adayı diye öne çıkardığı isimlere dayanak vermemesinin hesabı verilmiş midir? Genel Liderin siyasi utanç tarihine kazınması gereken “anayasaya muhalif olduğunu biliyoruz fakat evet oyu vereceğiz” diyerek dokunulmazlıkların paspas edilmesine yeşil ışık yakmasının, anayasayı ve Meclis’i anlamsızlaştırmasının muhasebesi yapılmış mıdır? Kendisi bunun ayıbını nasıl taşımaktadır?

Bu partinin lideri son 11 yıldır Kemal Kılıçdaroğlu olduğuna nazaran kaybedilen tüm seçimlerin ve referandumların, referandumdaki hesabı sorulmamış “damgasız oy pusulası zarfı” rezaletinin, partinin kendi bedellerini yansıttığı düşünülebilecek ve topluma hitap edecek bir laik ve demokratik telaffuzun oluşturulmamasının sorumluluğu ondadır. CHP’nin toplumsal demokrat bir kimliğin gerektirdiği özellikleri taşıyan bir parti olamamasının, sınıfsal sıkıntıları gündeme getirememesinin, bu ekonomik ortamda kitleye bunlar ülkeyi yönetebilir hissini yaşatamamasının, toplumu cezbedememesinin, kendi tabanını çantada keklik diye gördüğünden olsa gerek onları cesaretlendirecek, onlara umut aşılayacak rastgele bir telaffuz üretememesinin de.

Bunca hezimete rağmen istifa etmemesini, CHP’deki çürümüş bir delege yapısını değiştirmek için kılını kıpırdatmamasını, parti içi demokrasi diye bir sıkıntısının olmamasını dürüstlük, tevazu, demokratiklik üzere özelliklerle nasıl bağdaştırabileceğimizi pek anlayamadığım üzere 2019 belediye seçimlerinde hakikat adayları bulup onlara dayanak vermesinin tüm bu sicili temizlediğini sanmıyorum.

ABD SEYAHATİNİN ZAMANLAMASI

Gelelim ABD seyahatinin içeriğine değilse de zamanlamasına. Bu seyahat sırasında Meclis meşum “dezenformasyon” yasasını tartışıyordu. CHP Genel Lideri birliklerinin başındaki bir kumandan üzere bu feci kanunun geçirilmesini engelleyecek bir çabayı gece-gündüz Meclis çatısı altında kalarak vermek, kürsüden gümbür gümbür bir konuşma yapmak yerine neden ABD’deydi? ABD ziyareti çok gerekliydiyse daha sonra neden yapılamazdı? CHP’nin ikinci Genel Lideri İsmet İnönü 1954 seçimlerinde 33 kişilik parti kümesiyle, DP’nin ezici çoğunluğuna karşı inanılmaz bir çaba vermiş, iktidarı bunaltmıştı. Kemal Bey’in CHP’si böylesi bir kanunun oylamasında, kaybedileceği garantilenmiş bile olsa tam takım bulunmayı düşünemeyecek kadar eyyamcı, umursamaz ve sorumsuzdur.

Bu özellikler de fakat partisine siyasi güç veremeyen, ona çaba azmi aşılayamayan, vazife şuurunu partisinin her zerresine yerleştirmekte başarısız olmuş bir parti liderinin hanesine yazılabilir. Bu türlü bir siyasetçinin her türlü rezilliğin, usulsüzlüğün, şiddetin yaşanmasını beklediğim Başkanlık seçimi kampanyasını yönetmek için gereken niteliklere sahip olduğunu ben kendi hesabıma düşünmüyorum.

İktidar değişikliği isteyen birisi olarak bu fikrimde yalnız olmadığımı da sanıyorum.”